Montaż konstrukcji prefabrykowanych cz. 2

Sposoby i metody montażu konstrukcji prefabrykowanych można podzielić, w zależności od stopnia scalenia konstrukcji, na montaż z wykorzystaniem:

• Pojedynczych elementów konstrukcyjnych,
• Elementów scalonych otrzymanych w wyniku przeprowadzenia etapu wstępnego montażu.
• Dużych segmentów obiektu, scalonych podczas montażu wstępnego,
• Całości konstrukcji, scalonej uprzednio w dogodnym miejscu, następnie przesuniętej i opuszczonej w miejsce przeznaczenia.

W zależności od organizacji pracy w każdym etapie można rozróżnić kilka sposobów montażu elementu. W fazie dostarczania elementu może to być:

• Z placu składowego - maszyna  używana do montażu pobiera elementy konstrukcji ze składowiska znajdującego się w jej zasięgu.
• Z kół - maszyna do montażu pobiera elementy bezpośrednio ze środka transportu, który podjeżdża w jej zasięg.
• Z kontenerów - elementy pobiera się z pojemników załadowanych w fabryce (wytwórni), dowiezionych na plac budowy i ustawionych na specjalnych stanowiskach magazynowych.

W fazie podnoszenia elementów rozróżnia się:

• Unoszenie- gdy element traci bezpośredni kontakt z podłożem,
• Obrót z kontaktem z podłożem - gdy dolny koniec podnoszonego elementu pozostaje w stałym kontakcie z miejscem, na którym ma być ustawiony, a górny zatacza ćwierć łuku kołowego.
• Obrót na poślizg (z nasuwaniem) - gdy górny koniec podnoszonego elementu zatacza łuk, a dolny przesuwa się po powierzchni ku miejscu, na którym ma być ustawiony.

W fazie ustawiania elementu mamy do czynienia z:

• Montażem swobodnym - gdy element jest ustawiany swobodnie w miejscu wbudowania, a jego usytuowanie w konstrukcji wyznacza się według krawędzi elementów, osi ścian budynków itp.
• Montażem wymuszonym - gdy poszczególne elementy ustawia się w miejscu wbudowania za pomocą specjalnych występów, trzpieni, śrub itp., zwanych stabilizatorami.

Roboty montażowe w skali całej konstrukcji obiektu można prowadzić następującymi metodami:

• Narastania - tj. kolejnego ustawiania jednych elementów (lub ich zespołów) na drugich i łączenia ich.
• Podbudowania - co ma miejsce w wypadku, gdy zmontowana część konstrukcji jest podnoszona z jednoczesnym podstawianiem i przyłączaniem od spodu jej kolejnych segmentów, scalonych uprzednio w innym miejscu.
• Podnoszenia pionowego lub poziomego - gdy część lub całą konstrukcję przemieszcza się w odpowiedniej płaszczyźnie i scala się razem ze sobą na poziomie teremu lub w pobliżu miejsca montażu głównego.
• Nasuwania - gdy po wstępnym zmontowaniu konstrukcji (lub jej części), w dogodnym  do tego miejscu, nasuwa się ją w całości na fundamenty.
• Obrotu - gdy po wstępnym zmontowaniu konstrukcji w pozycji poziomej doprowadza się ją do pozycji pionowej, stosując obrót wokół punktu podparcia na fundamencie.
• Montażu na rusztowaniach - gdy poszczególne elementy lub części montowanej konstrukcji przed ich ostatecznym zamocowaniem opiera się na uprzednio przygotowanym rusztowaniu ciągłym.
• Wspornikową - występuje gdy poszczególne elementy montowanej konstrukcji łączy się kolejno w taki sposób, że powstają sztywne układy wspornikowe będące w stanie przenieść własny ciężar i ciężar montującej je maszyny. 

Ze względu na organizację montażu konstrukcji budowlanych rozróżnia się następujące metody:

• Rozdzielczą - polega ona na kolejnym ustawianiu wszystkich elementów jednego typu danej konstrukcji (np. wszystkich słupów, belek itp.).
• Kompleksową - pozwala ona na kolejne ustawianie wszystkich elementów, bez względu na pochodzenie, znajdujących się w kolejnych przekrojach poprzecznych montowanego obiektu. W metodzie tej niezbędne są złącza mające możliwość przenoszenia charakterystycznych dla nich obciążeń bezpośrednio po wykonaniu.