W południowej części Berlina w 1923 roku zbudowano willę, przygotowaną dla zamożnej rodziny z dwójką dzieci i przystosowaną do przyjmowania dużej ilości gości.
Pierwotnie dom część mieszkalną posiadał na poziomie parteru, taką samą powierzchnię zajmowała piwnica i strych umieszczony na poddaszu. Z biegiem czasu willa wyraźnie się przekształcała w budynek wielorodzinny. Po latach użytkowania dom był przeznaczony do renowacji i modernizacji. Pierwszym etapem była przebudowa zewnętrznej części budynku oraz chęć zachowania tradycyjnej bryły. Natomiast drugi etap zapewniał skromne pomieszczenia mieszkalne wewnątrz willi.
Aby spełnić życzenia klientów, usunięto zbędne sztuczne oświetlenie na rzecz światła dziennego.
W tym celu powierzchnia pomieszczeń znajdujących się na parterze została maksymalnie powiększona. Przedpokój został wyraźnie powiększony, dzięki czemu zwiększono jego funkcjonalność. Ten zabieg budowlany umożliwił wejście domownikom do głównego salonu, kuchni, dużego pokoju, łazienki, piwnicy oraz do strychu, który to jest umieszczony na najwyższym poziomie budynku. Przestronna klatka schodowa stoi dużym otworem w kierunku każdego pomieszczenia. Powierzchnia użytkowa została powiększona dzięki skróceniu korytarza. Pozwoliło to na zorganizowanie pokoi dla dzieci wraz z sypialniami oraz łazienki rodzinnej. Dodano kolejną łazienkę dla gości na parterze. Spektrum kolorów użytych w projekcie łazienki zostało dobrze przemyślane w przeciwieństwie do pozostałych neutralnie urządzonych pokojów.
Aby umożliwić bezpośrednie połączenie między częścią dzienną, także kuchnią i jadalnią, a ogrodem, zostały zamontowane przeszklone francuskie drzwi do nowo wybudowanego tarasu.
Dodatkowo wyraźnie powiększono teren ogrodu, do którego można dostać się przez salon i taras.. Teraz dom stoi bardziej „w” ogrodzie niżeli "dominuje" nad ogrodem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz